هنرِ رابطه مثل هنر درست کردن ته‌دیگ است.
حرارتش کم باشه، اصلا چیز درست و درمونی ازش در نمیاد.
حرارتش زیادی تند باشه می‌سوزه.
تازه وقتی دستت اومد حرارت مناسب چقدر باید باشه، اگه دو دقیقه حواست پرت شه و دیر برسی باز هم سوخته. ته‌دیگ سوخته هم که واقعا آه از نهاد خلقی برمی‌آره. حیف نون!
خلاصه کم هنری نیست برقراری تعادل بین آتیش و زمان و صبوریِ بالای سر کار ایستادن و دل دل کردن که خوب درمیاد یا نه.
تازه آخرش چی؟ مگه یه ته‌دیگ خوب چقدر دوام مياره؟ اون همه برنامه‌ریزی و دقت و ظرافت به خرج دادن، آخرش در چشم به هم زدنی تمام می‌شه و هیچی نمی‌مونه تهش الا هوس ته‌دیگ دیگر!
این غربی‌ها که میگن رابطه مثل رقص دونفره است، ته‌دیگ درست نکردن به عمرشون که ببینن وقتی از رابطه حرف میزنیم از چی حرف میزنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر