باید اعتراف کنم که تمام این وبلاگ، یعنی در واقع تمام پستهای فارسی این وبلاگ، در طول ۴ سال گذشته با کمک فارسی ساز بهنویس نوشته شده است. همه به جز این پست. من اونقدر تایپ فارسی ام کند است که تا بیام یک کلمه بنویسم کل جمله یادم میره. چهار سال پیش، از این برچسب های حروف فارسی گرفتم که غیر از اینکه کیبوردم را چسبناک کند، فایده دیگری نداشت. الان به این کاراکترهای ],[,p,o نگاه میکنم و فکر میکنم کدامشان چ است کدام ح! خلاصه اگر که «تصمیم سال نو»ام یاد گرفتن تایپ فارسی نبود، باز هم با بهنویس می نوشتم. اگر غیر از تمرین مستمر و عرق جبین ریختن پای کامپیوتر راه دیگری برای یاد گرفتن تایپ فارسی بلدین، لطف کنید و به من هم یاد بدهید.
البته کار کردن با بهنویس برای نوشتن پست های طولانی اصلا آسان نیست، وگرنه من که سرم درد نمی کند از این تصمیم ها بگیرم. تصحیح بعضی کلمه ها خیلی وقت می برد. ضمنا تقسیم صفحه افقی است که تصحیح پاراگراف ها را برای من مشکل می کند. اگر ستون ها عمودی بودند، ویرایش متن خیلی راحت تر می شد. اما بهترین چیز بهنویس -باز هم برای من- این بود که امکان تایپ همزمان به فارسی و انگلیسی دارد و کد HTML متن را هم تولید میکند که برای کپی توی وبلاگ راحت تر است.
خلاصه کلام، بهنویس متشکریم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر